Seyyahamca

Bir Hong konglu arkadaşım vardı… Müslüman olmuştu yeni…. Buradan giderken özellikle seccade ve tesbih götürmemi rica etmişti…

Giderken yanımda götürdüğüm istediği eşyaları vermek için buluştuğumuzda bana yakındaki camiye gidebilirmiyiz diye sordu… Hayatında ilk kez bir camiye gideceği için yanında birisi olsun istiyordu… Tabii ki kabul ettim ve yürümeye başladık dediği camiye doğru..

Geldiğimiz CAMİ? ilginç bir yerdi…Hiç te camiye benzemiyordu işin garibi.. Kapıda hintçe birşeyler yazıyordu ve sarıklı hintliler girip çıkıyordu…
Burası camii değildi ve SİH TAPINAĞIYDI…. Yeni müslüman olan arkadaşımız her gördüğü sarıklıyı müslüman sanmış ve burayı da camii sanmıştı…

Kendisini alıp daha önce geçerken dikkatimi çeken camiye götürdüm… İşte cami bu dedim….

Burada dikkat çeken şey aslında müslüman=sarık mantığı……Müslümanlığı seçen biri bile bu şekilde bir önyargıya sahipse bırakın gayri müslimleri ne düşünürlerse düşünsünler artık……..

6.06.2003

Shanghai’daydık.. Bir adrese gidecektik…Bir taksi çevirdik…. Adama adresi gösterdik. Adam başladı gülmeye…Şaşırmıştık..

Karşı binayı işaret etti….. Gideceğiniz yer şu bina diye gülüyordu ….:)))))

6.06.2003

Akşam vaktiydi… İşleri bitirip, bizim yemeklere en yakın yemekleri yapan Kunming Restaurant’a doğru yola koyulduk.

Otelden çıkıp bir taksi çevirdik… Elimizde gideceğimiz restoranın adres kartı vardı ve hemen uzattık şoföre… Şoför oldukça yaşlı bir çinliydi. Gözleri iyi göremediğinden olacak şişe dibi bir gözlüğü vardı.. Kartı eline aldı… okuyamadı… Okuma lambasını açtı, gene okuyamadı…. Kartı okuyabilmek için belli ki ışığa ihtiyacı vardı….

Cebinden bir çakmak çıkardı.. çakmağı çaktı ve gözünün ucuna kadar yakınlaştırdı kartviziti…. O okumaya çalışırken ateşe çok yakın tuttuğu kartvizit alev almaya başladı ………

Biz kahkahalarla adama gülerken, bir de bozulmaz mı amca? Güler misin ağlar mı?

Böyle şoförler sadece bizde olacak değil ya:))))

6.06.2003

İstanbul’dan kalkan uçak, Dubai’de mola vermişti. İnen yolcular indi ve Sİngapur’a devam edecekler kaldı.. Uçağın yan kapıları açıldı ve temizlikçiler içeri girip temizliğe başladılar, yiyecekler yenilendi, uçak bu arada kısa bir benzin ikmali yaptı.
Uçakta bunlar gerçekleşirken, sigara krizine giren bazı sigarakolikler, hosteslerle pazarlık yapmaya çalışıyorlardı…
– sigara içebilir miyiz?
– Yasak efendim
– Nolur içsek ya? söz izmaritleri aşağı atarız açık kapıdan
Bu arada aşağıya şöyle bir eğildim…Yakıt ikmal aracıydı altta:))) At izmariti, uç havaya :)))

4.12.2002

Amcamla birliket gittiğim bir Almanya Fuarı dönüşünde, Frankfurt havalimanındaydık. Bilet işlemlerimizi bitirdik. Duty Free bölümünde uçağımızın saatini bekliyorduk.
Ben, tuvalete kadar gittim, amcam da güya beni bekleyecekti. Bıraktığım yere geldiğimde, amcamın orada olmadığını ama el çantasının orada olduğunu, üstelik çantanın başında da iki tane polisin, garip garip çantayı incelediğini gördüm. Yanlarına yaklaştım.
– Bu çanta sizin mi? dediler
Normalde çanta amcamın ama amcam orada olmadığına göre tabii ki “benim!” demek zorundaydım kısaca.
Polisler başladılar söylenmeye:
– Beyefendi niçin çantanızı sahipsiz bırakıyorsunuz?
– Kem, küm…. ne desem boş …..Neyse polisler uzaklaştılar oradan. Bu sırada çantanın asıl sahibi olan amcam da parfüm ve çıkolata bölümünü gezmiş, eli arkada geliverdi..
Olayı anlattım kendisine ve niçin çantayı bırakıp dolaştığını sorunca verdiği cevap:
– Burası havaalanı, burada hırsızlık olmaz !!! olmuştu. Bu kadar basit:)))

3.11.2002

İspanya’da araba kiralayarak, Avrupa Turu yapmaya karar verdik ailece…Turumuz, İspanya, Madrid’de başlayacak ve Fransa sahili, İtalya, İsviçre, Almanya ve son olarak Fransa’da son bulacak ve biz de oradan uçakla geri dönecektik ülkemize.
Programımız bir hayta sürecekti ve kiraladığımız araç henüz 5000 kilometrede bize göre yeni denecek bir arabaydı.
Seyahatimizin ilk beş günü gerçekten mükemmel geçmişti. İsviçre Alplerinde kalmış, mükemmel manzaraları görmüş ve Almanya’ya geçmiştik. Geceyi Franbkfurt’ta geçirecektik. Ben gece olmadan oraya varmak amacındaydım. Güneş yavaş yavaş batmaya hazırlanırken , arkada midesi bulunan oğlumuz, daha fazla dayanamayıp, koltuğa kusmuştu. Frankfurt’a 20 kilometrecik kalmıştı oysa….Araç kiralık bir araçtı üstelik, hava sıcaktı ve doğal olarak arabanın acilen iç yıkamaya girmesi gerekiyordu. Fakat gece olmuştu. Bütün oto yıkamacılar kapanmıştı. Üstelik açık yakaladığımız birkaç tanesi de iç yıkama yapmadıklarını söylediler. Akşam Frankfurt İstasyonu altındaki otoparka bıraktığımız araca, ertesi gün geldiğimizde, pratrik turşu kokusuyla karşılaşmıştık, arabaya girmenin mümkünatı yoktu çünkü koltuk sıcağın da ewtkisiyle olağandışı bir koku üretmişti…..
Bütün pencereleri açarak, ve üstelik klimayı da en son noktaya getirerek, oto yıkamacısı aramaya koyulduk. Ne tesadüf ki, cumartesi günü olduğu için gene birçoğu kapalıydı. Son çare kendimiz olayı çözmeye karar verdik çünkü bu araba ile 2 gün daha yolculuk etmek zorundaydık.
Bir markete girip, her türlü temizlik malzemesi, kova, koltuk şampuanıi koku giderici ve araba kokuları aldık…Bir parka çektik arabayı, ve başladık yıkamaya içini…Biz yıkadıkça o daha çok kokuyordu..Hele üstelik, olayın kahramanı arkadaşımızın BU NE BİÇİM KOKU? demesi bizi çileden çıkartıyordu…Hem suçlu, hem güçlü misali.
Neyse olayı uzatmayalım, son durağımız olan Paris’te havaalanına geldik. Burada arabayı teslim edecektik. Korktuğum şey, bizden ekstra para isteyebilecekleriydi, çünkü araba herhalde bizden sonra bir daha başkasına kiralanamayacaktı, çünkü halen o biçim kokuyordu.
Arabayı görevliye teslim eder etmez arkama bile bakmadan havaalanına doğru koşmaya başladım :))))

3.11.2002

Bombay’e ilk vardığımızda, bizi havaalanında çalıştığım firma sahibi karşıladı. Otele yerleştikten hemen sonra, şehir turuna çıkarttı bizi, özel şoförlü arabasıyla.
İlk durağımız, sahildeki HACI ALİ TÜRBESİ’ydi. Bu türbe müslüman bir zata ait bir türbe ve müslümanlar genelde ziyaret ediyorlarmış, fakat Hindu ve diğer dinlerdeki insanlar da buraya gelip dualar ediyorlar.
Türbeye gelene kadar, yüzlerce sakat, topal, hilkat garibi dilencileri ve acaip yiyecek ve içecekleri satan seyyar satıcıları zorunda kaldık. Türbenin içi ise bambaşka bir curcunaydı. Millet, Hindu töreni yaparcasına türbe geziyordu. Türbeye çiçekler getiriliyor, bırakılıyor, ufak çocuklara türbenin kadife kumaşı öptürülüyordu, daha fazla kalamadık o kalabalıkta ve arabaya kendimizi zor attık.

İkinci durağımız, okyanus sahiliydi. Millet sahilde, bizdeki gibi elbiseleriyle denize giriyordu. Deniz çamurluydu. Satıcılar her türlü içecek ve yiyeceği milletin hizmetine sunuyorlardı ve biz de sıcaktan bunaldığımız için, hindistan cevizi suyunu orjinal taze hindistan cevizinden içme şansını bulduk orada. Hindistan cevizi haricinde hiçbir çekiciliği olmayan bu sahile neden getirildiğimizi de halen anlayabilmiş değilim… 🙂

Akşam olmuştu zaten ve otele dönerek hemen uyuyuvermiştik yorgunluktan.

3.11.2002 

Bombay’de gittiğimiz restoranlarda hep baharatlı ve tadı bize çok yakın olmayan yemeklerden sıkılınca, Mc Donalds’a gitmeye karar verdik.
Kaldığımız otelden bir taksi kiralayıp, yarım saat trafikle cebelleştikten sonra, mahşeri bir kalabalığın sıra beklediği Mc Donalds’a ulaştık.
Epey bekledikten sonra, sıra bize geldi. İyi ama ortada bir sorun vardı. Burası Hindistan ve İNEK kesmek yasak, ve Mc Donalds’ın et ürünler,nin çoğu inek etinden mamüldür. Bu durumu çözmek için özel bir yöntem bulmuşlar ve inek eti yerine koyun eti kullanmışlar. Ayrıca vejetaryen özellikli hamburger çeşitleri de Hintliler’in zevkine sunulmuş.
Bildiğim en kolay şeyin hamburger olduğunu düşünerek siparişimi verdim. O kalabalıkta yemenin mümkün olmadığını bildiğim için taksiye binip otele geri dönerek odada yemeğe karar verdik.
Masamızı güzelce hazırlayıp, hamburgerimizden bir ısırık alıp, öyle kalakaldık…İğrenç bir tattı…. Bu bizim heryerde aldığımız tad değildi..Yiyemedik maalesef o hamburgerleri…

3.11.2002

Katmandu’da dolaşırken bir seyahat acentasındaki reklam ilgimizi çekmişti. Safari turundan bahsediyordu. Dünyada bir tek Nepal’de bulunan, tek boynuzlu Rhino (gergedan)’ı bu safari sırasında görme şansımız da olacaktı.
Macera arayan birileri olarak hemen orada tur detaylarını aldık ve kaydımızı yaptırdık.
Gideceğimiz bölge sadece 180 kilometre uzaklıktaydı Katmandu’ya, en kötü ihtimalle 2 saat sonra oradayız diye hesapladık. Fakat bir hata yapmıştık.Nepal yolları dehşet kötüydü ve biz ancak 4 saatte varabilmiştik Safari bölgesine, ve vardığımızda zaten yorgunluktan ölüyorduk.
Geceyi ahşap barakada geçirecektik, heryerde bözekler cirit atıyordu, yapacak birşey yoktu doğal olarak çünkü SAFARİ bu zaten!!! Yani doğa ile birlikte olmak değil mi?
Ertesi gün Rhino’yu ve timsah gibi birçok hayvanı görünce ve fil üzerinde ormanda dolaşınca tüm yorgunluğumuz geçivermişti…

2.11.2002

Nepal’e gidenler bilir, turizm acentaları değişik ve çekici turlar düzenlerler. Bunlardan bir tanesi de Everest Tepesine uçakla yapılan turdur. Bu seyahatte sabahın en erken saatinde havaalanından bindiğiniz uçakla, 100 dolar karşılığında, Everest Tepesinin etrafında uçarsınız ve bol bol yakından fotoğrafını çekme şansınız olur. Benim gibi amatör bir fotoğrafçının hayalini süsleyen, Everest Tepesinin fotoğrafını çekebilme zevki, hemen 100’er doları gözden çıkarmayı ve bu tura katılmamızı sağladı.
Ertesi gün, sabah 4’te, o kadar yorgun olmamıza rağmen uyanıp havaalanına geldik. Önce anons yapıldı. Hava şartları uygun olmadığı için, uçağımız rötar yapmıştı. Haydi bekledik, birkaç saat daha geçti. Bir anons daha yapıldı. Bu sefer de, sis tabakasının dağılmasını bekleyeceğiz denildi. En sonunda yapılan anons ile uçuşumuzun iptal edildiği duyuruldu.
Paralarımızı geri ödediler sağolsunlar, ama Everest’i yakından göremediğimize mi yanalım? Sabahın köründe uykusuz kalıp havaalanına geldiğimize mi?

2.11.2002