Seyyahamca

Hülya ile Gül aşkın kenti Paris’ten yola çıktılar. Şatolar bölgesinde Ortaça’dan günler çalıp, krallarla arkadaşlık kurdular. Normandiya’nın upuzun kumsallarında gün batımında med-cezir rüyası, Mont St. Michel’in mucizesi, martıların şarkıları, yemyeşil nehir kıyıları ve çiçeklerle bezeli şirin kasabalar onlara yeni bir dünyanın kapılarını açtı. Şimdi sıra sizde!

—————————————–

Işıltılı bir Paris gecesinde, Seine kıyısından başlıyoruz rüya gibi bir yolculuğa. Louvre’un önündeki cam piramit ay ışığıyla oynaşıyor. Louvre’un arka bahçesine kocaman bir lunapark kurulmuş. Atlıkarıncalarda çocuklar neşeyle dönüyor. Dev dönmedolap herkesi Paris göklerine çıkarıyor. Saint Michel yolundaki, trafiğe kapalı ahşap köprünün üstünde gençler gece pikniği yapıyorlar. Kareli battaniyeler, havlular serilmiş, şaraplar açılmış, peynir tabakları, salkım üzümler, kahkalar, öpüşler, şarkılar… İnsan hemen aralarına karışmak, romantik bir Fransız filminin aşık kadını olmak istiyor. Eiffel Kulesi her saat başı elmas şıkırtılarıyla göz kamaştırıyor. Eiffel’in etrafındaki parklar, meydanlar, havuzbaşlarında adeta büyük yaz şenliği yaşanıyor. Sokak müzisyenleri neşeli şarkılar söylüyor, renkli etekleriyle dönerek dans eden Mısırlı dans dansçılar rüyamıza egzotik renkler katıyor, Paris’te son yaz günleri sanki büyük bir karnavalla kutlanıyor. Ama bizim yolumuz uzun. Sıcak bir Paris sabahını arkamızda bırakıp, Şatolar bölgesine doğru masalsı bir yolculuğa çıkıyoruz…

İlk gün Loire Nehri boyunca yol alıyoruz. Yüksek çatılı köy evleri çıkıyor karşımıza, salkım söğüt ağaçlar sulara eğilmiş. Çiçekler içinde kasaba yollarından geçiyoruz, köprüler, su kuşları, kilise çanları, kuzucuklar, gül bahçeleri, sarıdan kırmızıya dönen yapraklar, muhteşem güzellikteki köy evleri, tepelere kurulmuş kocaman şatolar ve yüksek kuleler… Muhteşem manzaralar bizi ortaçağdan kalma bir masalın içine doğru sükunetle çekiyor. Rehberimiz Suzi ise bize geçtiğimiz yollar, bölge halkı, tarihi, gideceğimiz yerlerin zenginlikleri ile bilgilendiriyor. Suzi gerçekten de gördüğüm en mükemmel rehber. Hem çok bilgili ve entelektüel, hem de tüm bunları bize öylesine güzel hikayelendirerek anlatıyor ki, hepimiz çok keyif alıyoruz onu dinlemekten..

Şatolarda Ortaçağ masalları

Chambord Şatosu’nun kapısında, beyaz atlı Prens. Kırmızı pelerinini savurarak, vakur bir reveransla selamlıyor bizi ve görkemli ağaçların arasında atıyla dörtnala kayboluyor. Gerçek bir şatonun kapısından giriyoruz. Leonardo da Vinci’nin tasarımı sarmal merdivenlerden çıkarken, gizemli bir oyunun içinde kaybolacağıma inanıyorum. Kocaman salonlardan geçip mahrem yatak odalarına giriyoruz. Kasvetli elçi kabul odaları, büyük şömineli karar odalarına açılıyor. 16. yy’da 1.Françoise’nın yaptırdığı bu şato, Erken Rönesans döneminin en muhteşem örneklerinin başında geliyor. Süslü tavanlar, gotik kuleler, İon sütunlar, bulmaca gibi merdivenler, kapıları süsleyen 1. Françoise’nın amblemi alev püskürten semander kabartmaları çok boyutlu bir ortaçağ masalı yaşatıyor konuklarına. Beyaz atlı prense, şatonun kulesinden el sallıyoruz ve bir masaldan çıkmadan, bir başka şatonun muhteşem bahçesinde, tutkulu bir aşk hikayesine konuk oluyoruz. “Hanımlar Şatosu” olarak bilinen Chenonceaux Şatosu’nun, çiçeklerle bezeli Rönesans bahçesinde yürürken, karşınızdaki manzaranın kesinlikle bir masal kitabından fırlamış olduğuna inanıyorsunuz. Küçük balkonları, oval pencereleri, zincirli köprüsü, gümüş rengi kuleleri ile burada ancak bir masal prensesi yaşamıştır ya da Peri Padişahının güzel kızı. Şatonun altından, Loire Nehri’nin bir kolu geçiyor. Yani odaların, mutfakların, şıkırtılı avizelerle süslü görkemli salonların altından yüzlerce yıldır sular akıyor. Duvar süslemeleri, renkli kadifelerle süslü yatak odaları, armalı deri koltukları bir kadını mutlu edecek her ayrıntı, tutkulu bir aşkın izlerini taşıyor. 16 yy’da, 2. Henry büyük aşkı, güzel metresi Diane de Poitiers için yaptırmış bu şatoyu. Av Tanrıçası Diane’ye gönderme yapan tablolarda, aşık bir kadının tüm güzelliği, yüzlerce yıldır tüm ihtişamıyla hala parıldıyor. O tarihten sonra da bu şatoda hep Fransa Kralları’nın metresleri yaşamış. Zaten bu yüzden adı Hanımlar Şatosu ya.
Küçük bir köprüden geçip giriyoruz Amboise kasabasına. Şehrin adını taşıyan görkemli şato, tüm heybetiyle karşılıyor bizi ve kasabanın tenha sokakları 14 Lui döneminden bugüne uzanan bir tarihi geçit yaşıyoruz. Tepenin sonunda 14. Lui’nin yakın arkadaşı olan Leonardo da Vinci’nin sırlarla ve büyülü güzelliklerle dolu şatosu çıkıyor karşımıza. Devasa ağaçlarla dolu yemyeşil bahçede Vinci’nin tasarımlarından parçalar, insanın zihninde yepyeni kapılar açıyor. Bir kadın sesi, lirik bir arya söylüyor, kemanlar sanki geçmişten bugüne çalıyor. Vinci’nin el yazmaları, yaptığı icatların maketleri ve hayatının gizli ayrıntılarıyla dolu bu şatoda öyle yüksek bir enerji var ki, insan kesinlikle Vinci’yi ağaçlar arasında gördüğüne ya da bir anda pencereden baktığına yemin edebilir.

Bir kadeh şampanya!

Tours, tipik Fransız şehirleri gibi, tüm meydanları, pencereleri, sokak lambaları, kapı önleri ile çiçeklerle bezenmiş. Şehrin kalbi, eski kentin meydanında atıyor. Ahşap ve taşın birleşiminden yapılan muhteşem binalar, 16 yy başlarından beri olduğu gibi korunuyor. Öyle güzel bir mimarisi var ki şehrin, insan hangi köşe başına, hangi binanın penceresine bakacağını şaşırıyor. Oturuyoruz meydandaki küçük lokantalardan birine, geçmişle bugünün birbiri içindeki geçişlerini şaşkınlıkla seyrediyoruz. 22 kişilik bu turumuzdakileri yakından tanıdıkça, resmen şaşkınlık geçiriyoruz. Mesela Ankara’dan katılan İnci’nin dünya üstünde gitmediği bir Vietnam civarları kalmış, bir de Portekiz. Fitnat Hanım’la Firdevs Hanım ta liseden arkadaşlar. İkisi de bugün 82 yaşında ve turun en genç, en zarif, en şık iki hanımı. Onlar da gizli gezginlerden. Mersin Potur Lisesi Coğrafya Öğretmeni Ferit Bey’in öğrencileri çok şanslı. Çünkü Ferit Bey ülkeleri gidip görüyor, kültürünü bütün ayrıntılarıyla öğretiyor öğrencilerine.
Sakin ve huzur içinde bir başka kasaba olan Saumur’un meydan kafelerinde bir öğle yemeği molası verip, ardından Grenelles şarap mahzenlerinin serin dehlizlerinde muhteşem bir tura daha çıkıyoruz. Karanlık koridorlar, dev boyutlarda ahşap fıçılar, sürekli çevrilen binlerce şişeler… Burada şampanya yapını tüm ayrıntılarıyla öğreniyor ve nefis şampanyaların tadımını yapıyoruz. Bu mahzenlerin sahibi bir kontmuş ve tıpkı filmlerdeki gibi bir şatoda yaşıyormuş. Yolumuz üstündeki Langeais adındaki köyde ise, surları, minik pencereleri, kalkınca kapı olan zincirli asma köprüsüyle tam bir ortaçağ şatosuna giriyoruz. Köy ise minicik meydanı, su kenarındaki verandalı evleri, nilüfer çiçekleri ile sanki bu dünyaya ait değil. İnsan hayatını burada huzur içinde geçirmek için içinden dua etmeye bile başlıyor.

Gün Batımında Med-Cezir

Fransa’nın kuzeyine doğru çıktıkça, doğa adeta çıldırıyor. Yeşilliklerden, yüksek çatılı şahane evlerin gül bahçelerinden, çiçek tarlalarından gözümü alamıyorum. Atlantik Okyanusu kıyısındaki St. Malo, inanın dünyanın en güzel köşelerinden biri. Cıvıl cıvıl, çok renkli, çok hareketli ve bir o kadar da gizemli dokusunu koruyor. Marinadaki tekneleri arkada bırakıp, kenti çevreleyen surların büyük kapısından şehre giriyoruz. Laternacı kadın neşeli bir şarkı söylüyor, gençler kocaman dondurmalardan yiyip ortalarda piyasa yapıyor, balık lokantaları yavaş yavaş akşam hazırlığını yapıyor. Ara sokaklarda taş basamaklar, minik kafeler, şık butikler, neşeli barlarla dolu. Her meydanda sokak müzisyenleri konserler veriyor. Otelimiz ise kırmızı çiçekleri, camekanlı kış bahçesi dekorasyonu ile çok sevimli ve çok tatlı bir rüya adeta. Gün batımına yakın, surların arkasında kalan plaja gidiyor, kendimizi Atlantik’in tuzlu sularına atıyoruz. Karşımızda küçük bir ada, martılar kumsalda bizimle birlikte dolaşıyor. O kadar mutluyuz ki Gül’le ikimiz, sonsuza kadar burada yaşayabiliriz. Kumdan rengarenk deniz kabukları topluyoruz saatlerce, deniz kuşlarıyla şakalarımıza resmen gülerek karşılık veriyor ve güneş tam karşımızda çingene pembesi rengine dönüşerek yavaş yavaş batmaya başlıyor. Mutluluktan ölmek dedikleri bu olsa gerek. Ve gerçek bir mucizeye öyle hazırlıksız yakalanıyoruz ki, şaşkınlıktan resmen dilimiz tutuluyor. Evet, bir yandan güneş pembe pembe batıyor, öbür taraftan sapsarı ay parlıyor. Kumsal uzadı, sular gözümüzün önünde çekilip çok ötelere gitti, denizin içindeki bütün duvarlar bir anda açığa çıktı. Karşıdaki adaya resmen denizin üstünden yürüyerek gidiyoruz. Med-Cezir mucizesi ile huşu içindeyiz! Sabah gün doğarken koşarak geliyoruz sahile, deniz bizden önce gelmiş. Kumların üstü martıların ayak izleriyle kaplı. Kumsalda uyuyan gençler yavaş yavaş uyanıyor. Kesinlikle hayatımızın sonuna kadar burada yaşayabiliriz.

Mont Saint Michel Mucisezi

Normandiya kıyısındaki Mont. Saint Michel’in fotoğrafını yıllar önce bir dergide gördüğüm an aşık olmuştum oraya. Bir zamanlar hacı olmaya gelen insanların inançlı coşkusu içindeyim adeta. Küçük orta çağ sokaklarından, tepedeki kiliseye doğru tırmanırken, kendimi “Gülün Adı” filminin içinde sanıyorum. Öylesine gizemli ve gerçeküstü ki, inanılır gibi değil. Daracık merdivenlerden geçip, susmaya yeminli rahiplerin minik bahçesine çıkıyoruz. Kemerler, dev sütunlar, pencerelerden sızan gün ışığında hayal gibi duygular uyandırıyor. Kralların yemek odasında uçan bir halı, duvarlarda geçmişten gölgeler… Suzy St. Michel’in mucisini anlatırken, kolumdaki bilezik tak diye açılıp yere düşüyor. Bunun bir işaret olduğunu biliyorum ve karanlık köşedeki Meryem heykelinin önünde, bir mucizenin gerçek olması için St. Michel’e dua ediyorum. Med-Cezir saatlerinde surların dışında dolaşmak yasak, çünkü deniz dadikada 62 metre hızla geliyormuş. Ve sular geldiğinde burası resmen bir adaya dönüşüyor. Sizce de bu bir mucize değil mi?
Manş denizi kıyısındaki Trouville ve Dauville, birbirine küçük bir köprüyle bağlanan şık ve klas birer tatil şehri. Dauville’in yüksek çatılı muhteşem villaları ve Haute Couture butiklerle dolu sokakları insanın aklını başından alacak kadar güzel. Paris’li ve Amerikalı zenginler yaz tatillerini burada geçiriyormuş. Trouville ise yüzlerce balık lokantası, sayısız barları ve kafeleri ile tam bir eğlence merkezi. Akşama doğru otelin penceresinden görünen plaja koşarak gidiyoruz. Ama o da ne, deniz yok! Gerçekten de deniz iki km ötede ve her yer kumsal olmuş. Dubalar açıkta, çok çocuklu aileler, ıslak kumlar üstünde güneşleniyor, yemek yiyor, eğleniyor. Dalgaların kıvrım yaptığı izlerin üstünde yürüdüğümüze inanamıyoruz. Gün batmasına yakın, deniz gelmeye başlıyor. Her dadika bize bir dalga boyu daha yaklaşıyor. Ve bir saat içinde, iki km’yi aşıp önümüze kadar geliyor. Denizin üstü batan güneşin ışığı ile kıpkırmızı. Biz çılgınlar gibi kendimizi dalgaların üstüne atıyor, bu mucizevi güzellikleri yaşadığımız için durmadan şükürler ediyoruz. Martılar denizin üstünde çığlık çığlığa, balık kapma telaşında. Az önce karaya oturmuş tekneler, suların yükselmesiyle teker teker balığa çıkıyor. Gece yarısına kadar serin Manş sularından bizi kimse çıkaramıyor. Gece ise Jumbo karidesler, midyeler ve istakozlarla kendimize nefis bir ziyafet çekiyoruz. Meydandaki kumarhaneye girdiğimizde rulet masasındakiler bize; “Siz hangi ülkenin prenseslerisiniz” diye soruyorlar. Buradaki erkekler ne kadar da centilmen!

Etratet’de kalp hırsızlığı

Normandiya’nın yemyeşil yollarında gitmek, lirik bir şarkıyı söylemek kadar güzel. Emprestyonist ressamların şehri olarak bilinen Honfleur’ün rengarenk yüksek evlerine ışık öyle güzel vuruyor ki, Manet’nin, Sisley’in tablolarını hatırlıyor insan. Kıyıdaki tekneler, şık kafeler, ahşap gotik kilisenin incelikli güzelliği, sürprizlerle dolu sokakları, her bir adımda yepyeni güzellikler sunuyor konuklarına. Atlantik kiyısındaki Etretat ise bir başka mucize adeta. Kocaman çakıllarla dolu sahili, dev uçurumları, içi boş sivri kayaları, çiçek bahçesi içindeki villaları ile gerçekten de insanın aklını başından alacak kadar etkileyici. Viktor Hugo şiirlerini burada yazması boşuna değil elbette. Arsen Lüpen’in evini gezmek ise, insanda kalp hırsızlığında uzman olmanın yollarını öğretiyor desem inanır mısınız? Normandiya’nın tarihi başkenti rouen’de yüzlerce çan kulesi geçmişten bugüne adeta birer hatıra saçıyor. Rouen evlerinin mimari güzelliklerinin ise yeryüzünde resmen birer örneği daha yok. Jean Dearc uzun yıllar bu şehirde hapsedilmiş. Yakıldığı yerde ise bir küçük anıt ve onun adına adanmış, modern mimarisiyle göz kamaştıran bir kilise var şimdi. Paris’e dönüş yolunda, ünlü Versailles Sarayı’nı geziyoruz. Muhteşem bahçeler, heykeller, tavan ve duvar süslemeleri, Marie Antoinette’in yatak odası, Mozart’ın konser verdiği salonları ile Versailles, 14. Lui’nin şaaşalı hayatını bugün bile yaşatıyor. Son günümüz ve gecemizde yine Paris’teyiz. Deliler gibi alışveriş, nehir kıyısında romantik yürüyüşler, St Germen kafelerinde soluklanmalar, Eiffel karşısında Paris’e methiyeler düzmeler. Normandiya ve Bretanya şehirleri kocaman bir kase dolusu dağ çileğiydi, Paris’te üstüne kreması oldu. Cafe Tur bize mucizelerle dolu bir rüya sundu. Sizce böylesine bir rüyayı yaşamak için derhal yollara düşmeye değmez mi?

21.06.2004

Fransa’nın Savoie bölgesindeki tatil cenneti Annecy, Cezanne tablolarına geçen berrak gölü, labirenti gibi kanalları, minik köprüleri, çiçekli sokaklarıyla adeta Fransa’nın Venedik’i. Fakat burada Alpler’in muhteşem doğası konuklara sörften kayağa, golften yamaç paraşütüne, raftingten golfe kadar tüm sporları yapma imkanı da sunuyor. Ayrıca burası tam bir gastronomi merkezi. Yani lezzette sınır yok. Hülya ile Gül sizin için Annecy’nin tüm güzelliklerini araştırdı.

——————————

“Bir sabah bir şehre girerken” diye başlayan öyküleri öyle çok severim ki. Uzun yollar, yol üstünde karşımıza çıkanlar, yabancı bir şehir, tanıdık bir duygu, biraz da şaşkın bakışlar… Ne zaman bir yerlere gitsem, okuduğum öyküler ve bu yeni şehirler birbirine karışır aklımın içinde… Sisler arasında bir görünüp bir kaybolan köy evleri, çan kuleleri, elma bahçeleri, küçük kasaba meydanları yine arkada kaldı. Tıpkı o öykülerdeki gibi, Gül’le birlikte bir kış sabahı giriyoruz Annecy’ye. Belli ki, güneşin kış sabahları bile yüzünü göstermekten esirgemediği bir şehirdeyiz. Biz su kenarındaki otelimize girerken, şehrin öğrencileri gruplar halinde neşeyle okula gidiyor, yaşlı bir kadın sudaki ördekleri besliyor, genç bir anne minik oğluyla fırından ekmek alıyor, bir adam köpeğini gezdiriyor… Suya eğilmiş salkım söğütler, bu şehirde huzurun ve dinginliğin sembolü gibi, sabah ayazında sokakları dolduranlara adeta gülümsüyor. Daha şehrin sokaklarını keşfe çıkmadan, odamızın penceresinden kanalda yüzen kuğuları seyrederken hissediyorum ki, insan bu romantik Fransız şehrinde hayatının her anını haz dolu minnet duygularıyla geçirebilir.

Uçan Kaz Masalı

Annecy Fransa’nın güneyinde, Savoie bölgesinin başkenti konumunda olan, içinden şırıl şırıl suların aktığı, kış aylarında bile her sokak başından, her pencereden rengarenk çiçeklerin fışkırdığı, üstelik kocaman bir dağ gölünün kıyısına kurulmuş olduğu için yemyeşil parklarla çevrilmiş rüya gibi bir şehir. Otelden çıktığımız gibi, kemerli dar sokakları, yer altı dehlizlerini hatırlatan daracık pasajları ile tarihle iç içe yaşayan küçük ve sevimli bir Avrupa şehrinin tam kalbine düşüyoruz. Labirent gibi küçük sokaklarda sıra sıra dükkanlar, peynirciler, şarapçılar, şarküteriler, çikolatacılar ve onların arasında, hepsi birbirinden daha sevimli ve romantik küçücük lokantalar… Kimi beyaz örtülü, dantel perdeli, kimisi tahta masalı, pötükare perdeli… Küçücük tahta köprülerden geçip, minicik avlu gibi sokaklarda buluyoruz kendimizi. Sanki labirentlerde kaybolma oyunu başladı. Çiçekli rıhtımlar boyunca çağıldayan berrak derenin peşine takılıyoruz ama nafile. Kimi zaman küçük bir kilisenin altında kayboluyor, hiç beklemediğimiz bir anda, sarmaşıklarla kaplı bir evin altından yine akmaya başlıyor. Rengarenk evlerin pencerelerinde, karda bile açan hercai menekşeler şaşkınlığımıza adeta gülüyor! Çiçeklerle bezeli kanal boyunca yürüyoruz ki, bu kez karşımıza suların ortasına ada gibi kurulmuş, kuleleriyle, demirli kapılarıyla, tıpkı masallarda anlatılan şatolardan biri çıkıyor. Demirli küçücük pencereleri ve çıkış izni vermeyen devasa kapısıyla anlıyoruz ki, burası resmen bir ortaçağ hapishanesi. Gerçekten de Palais De I’ille, eski çağlarda hapishane olarak kullanılmış. Şimdi ise Fransa’nın en çok fotoğrafı çekilen müzesi unvanını taşıyor. Gül durur mu hiç, elbette o da bu şatonun fotoğrafını çekecek. Beni soracak olursanız, çoktan peri padişahının masalı içinde daldım bile. Havada kar kokusu, suda balık avlayan ördekler… Kanalın diğer ucunda ise kocaman kanatlarını çırpa çırpa gelen bembeyaz bir kuğu. Başımızın tam üstünden havalanıp uçuyor. O kadar büyülü bir an ki, doğanın güzellikleriyle bu kadar içli dışlı olmak, bizim de ruhumuzu, o kuğunun peşi sıra uçuruyor. Uçan Kaz masalını yaşadığımıza bir an inanıyoruz.. Geceleri ise ışıklandırılan bu müze şato, etrafındaki küçük lokantaları, manzara seyretme bankları ve karşısındaki küçük ışıklı meydanı ile sahiden de çok romantik. İnsan sevgilisine bu güzellikler arasında kesinlikle yeniden aşık olur. Hem zaten buraya Fransa’nın Venedik’i diyorlar. Üstelik oradan çok daha doğal, temiz ve çevresinde barındırdığı binlerce güzellikle keşfedilmeyi bekliyor.

Kuğu Gölünün Güzellikleri

Labirent gibi kanalları arkada bırakıp, geniş caddelere doğru çıkınca, şehir yeni, modern ve genç yüzünü göstermeye başlıyor. Ünlü markaların şık butikleri, ışıl ışıl vitrinler, alışveriş merkezleri, ve elbette kayak malzemeleri satan dükkanlar… Şıklık ve kalite bu şehrin en belirgin özelliği. O şık ayakkabı mağazalarında, insan hangi rugan botu deneyeceğini, hangi süet çizmeyi alacağını resmen şaşırıyor. Üstelik şehrin o sakin ve telaşsız havası sizin üstünüze de sindiği için, alışveriş gerginliği yaşamadan, beğeneceğiniz her şey resmen karşınıza çıkıyor. Yani anlayacağınız burada eski bir şehrin gizemini, modern bir şehrin lükslerini ve doğanın mucizevi güzelliklerini bir arada yaşıyorsunuz.
Kış güneşi altında, dağların arasında gümüşi bir göl parlıyor. Gölün etrafındaki devasa ağaçlarla kaplı parklar, yürüyüş yapan gençlerle, ördekleri besleyen çocuklarla cıvıl cıvıl bir canlılık içinde. Gün içinde maviden yeşile, eflatundan kızıla, gece mavisine dönüşen bu göl, Avrupa’nın en temiz ve berrak sularına sahip. Savoie Alpleri’nin eteklerindeki gölün etrafı ise yalnızca park ve bahçelerle değil, tarihi şatolarla ve yazları hareketli bir sayfiye yerine dönüşen çok şirin kasabalarla çevrili. Fransa, İtalya, İsviçre sınırına çok yakın olan Annecy, bu üç ülkenin kültüründen parçalar taşıyor. Öğle saatlerinde dolup taşan kafeleri, sokakları tutan işportacıları ve eski kentin mimarisi ile İtalya’nın Como Gölü kıyısılarını hatırlatıyor. Kanallardan akan suların berraklığı, sokaklardan taşan çiçekleri ve düzeniyle sanki biraz İsviçreli. Lezzet ve yaşama sanatı üstüne kurulan hayat biçimiyle de Annecy tam bir Fransız. Özellikle de demin sözünü ettiğim lüks dükkanlarda ve birbirinden ilginç lokantalarda bunu çok iyi görebiliyorsunuz. Ayrıca burası Fransa’nın sakin ve doğayla iç içe yaşamayı seçen varlıklı ailelerin tercih ettiği bir şehir. Bu nedenle de eski eserleri korumanın ve betonlaşmaya karşı çıkmalarının tek nedeni turizm değil. Hem buna ihtiyaçları olmayacak kadar zengin bir iş dünyaları var, hem de huzur ve mutluluk, hayatlarının birinci sırasında yer alıyor. Güneş batmak üzere, dağlar morun tüm tonlarıyla adeta bir rüya hissi uyandırıyor. Gölün üstünde bir küçük bir tekne, belli ki balıktan dönüyor. Ulvi ağaçların çıplak dallarında serçe kuşları… İnsanın yüreği göl kadar temizleniyor, genişliyor.

Her mevsimin şehri

Öyle temiz ki gölün suları, insan şaşkınlığa düşüyor. Bu sebeple de şehir, yüzücülerin ve balıkçıların en gözde yeriymiş. Her yıl binlerce balıkçı, sırf bu zevki yaşamak için tatillerini burada geçiriyorlarmış. Üstelik Annecy Gölü, en değerli tatlısu balıklarını barındırıyormuş. Haliyle Annecy’ye gittiğinizde mutlaka bir balık lokantasında kendinize bir lezzet şöleni sunarsınız değil mi! Hem zaten Savoei, Fransa’nın gastronomisiyle ünlü bölgesi. Peynir fondüler, keçi peynirli salatalar, birbirinden lezzetli etler ve nefis şaraplar aklınızı başınızdan alacak. Tüm dünyada lezzet sihirbazı, otların ve tatların simyacısı olarak anılan ünlü Fransız ahçı Marc Veyrat’ın da, Annecy’ye çok yakın olan Veyrier du Lac’da çok sevimli bir lokantası var. Mesela şehrin civarındaki kasabaları ve doğal güzellikleri keşfe çıktığınız bir gün, öğle yemeğinizi, Aurberge de L’Eridan adlı bu lokantada, bir lezzet şölenine dönüştürebilirsiniz. (Tel: 00334- 50 60 24 00). Aslında Annyce’de yapılacak en doğru şey, bir araba kiralayarak, gölün çevresindeki küçük köylerin ve kasabalarının doğal güzelliklerini keşfe çıkmak. Hatta kış aylarında, bir saat uzaklıktaki La Cluzas’a çıkabilir, yılbaşı kartpostallarını hatırlatan bu dağ kasabasında kayak yapma zevkini bile yaşayabilirsiniz. Biz de öyle yapıyoruz zaten. Gölün etrafındaki küçük kasabalardan geçiyoruz. Çan kuleli meydanlarda şirin kafeler, göl kenarındaki birbirinden güzel evler, uçsuz bucaksız çayırlar, otlayan inekler ve karşımızda Alplerin göz alıcı yeşilliği… Manthon Saint Bernard şatosunu gezmek, ortaçağdan gizem dolu saatler çalmış gibi bir his uyandırıyor. Forclaz Boğazı’nda treking yapan gruba katılıp saatlerce yüyüyüş yapmak istiyorsunuz. Yemyeşil çayırlarda hoplaya zıplaya oynaşan yavru kuzucukları sevmek için ölüyorum. Hele gökyüzünde kartallar gibi süzülen, yamaç paraşütçülerinin renkli dansıyla karşılaşmak, resmen aklımı başımdan alıyor. Tanrım, burası cennet olmalı diye derin bir iç geçiriyoruz Gül’le. Bu yaz tatilimi kesinlikle burada geçirmeye karar veriyorum. Göl kenarındaki sayfiye kasabası Talloires’in sahilinde dolaşırken bu kararımdan dolayı kendimi yeniden kutluyorum. Bahçe içindeki eski evler, şahane birer butik otele dönüştürülmüş. İskelenin yanına sıralanmış sörfler, kanolar, yelkenli minik tekneler kış uykusuna yatmışlar. Ama belli ki yazın gölün üstü sörfçülerle, su kayağı yapanlarla, beyaz yelkenlilerle dolup taşıyor. Kocaman çınarın altındaki banka oturuyor, batmakta olan günü kızıl güzelliğini izliyoruz. Gölde ince bir kanoda kürek çeken iki silüet!.. Karşımızda efsanevi Duingt Şatosu. Bu kez bir Cezanne tablosu içindeyiz. Kimler etkilenmemiş ki bu gölün büyülü güzelliğinden. Cezanne tablolarına taşımış şu an seyretmekte olduğumuz şatonun mağrur güzelliğini. Jean Jacques Rousseau ve Andre Gide gördüğü an aşkla bağlanmış bu şehre. Margarite Duras, yıllar boyunca bütün yazlarını Annecy Gölü kenarındaki evinde geçirmiş. Gül’le ikimiz de onlar kadar büyüleniyoruz tüm bu güzelliklere. Evet evet, bu kış güzelliği beni büyüledi, ama ben doğanın sunduğu bu muhteşem güzelliklerle daha da kaynaşmak istiyorum. Yaz tatilimi de kesinlikle burada geçireceğim.

Doğa sporlarında bir numara

Yemyeşil Savoue Alpleri’nin ve bu muhteşem gölün sunduğu spor imkanları gerçekten de sınırsız. Birbirinden şık ve güzel sayfiye kasabalarında kalırken, gölde yelken, dalış, kürek, su kayağı yapabilir, tertemiz sularda gönlünüce yüzebilirsiniz. Dağ ve orman yollarında yürüyüş yapmak ve bisikletle çevreyi gezmek, kesinlikle başka bir dünyanın kapılarını açacaktır. Yukarılara çıktığınızda, yaz başına kadar kayak yapmak mümkün. Golf oynamak isteyenler içinse, Avrupa’nın neredeyse en doğal ve güzel parkurları burada. Daha bitmedi, kanyoning yapıp şelalelerden inmek, raftingle suların coşkusuna kapılmak, kaya tırmanışıyla dağlara çıkmak, yamaç paraşütüyle bulutların üstünde kuşlar gibi süzülmek, mağara dalışı yapmak, balonla gökyüzünü dolaşmak… Bunların hepsini Annecy’de geçireceğiniz tatil günlerinde yaşayabilirsiniz. Tek yapmanız gereken Takamaka adlı doğa sporları klübünü aramanız olacak. Hatta isterseniz internete girip şimdiden onlarla bağlantı kurabilirsiniz. (www.takamaka.fr) Parapente adlı klüp ise yalnızca yamaç paraşütü yapmak isteyenlere hizmet veriyor. (www.parapente-annecy.com) İnanın burada günleriniz o kadar dolu dolu geçecek ki, bir günün içine ne kadar çok güzellik ve zenginlik sığdığına siz de inanamayacaksınız. Fier Geçidi’nin güzelliği, Clermont Şatosu’nun asaleti, Seythenex Çağlayanı’nın ihtişamı, Tamie Manastırı ile Ortaçağdan kalma Alby-sur-Cheran kentinin gizemi, Seyssell Mağaraları’nın derin güzelliği, Çan Müzesi Fonderie Paccard’ın çanları karşısında resmen büyülenecek, siz de Annecy’ye en kısa zamanda tekrar dönmeye karar vereceksiniz. Çünkü bu kent size hayatın içinde unuttuğumuz bütün güzellikleri, lezzeti, tarihi, lüksü, doğayı ve doğanın mucizelerini birarada sunuyor. Annecy’e nasıl gidebilirim diyorsanız, cevabımız çok basit. Derhal Cafe Tur’u arıyorsunuz, rezarvasyonunuzu yaptırıyorsunuz ve Cafe Tur sizi güvenli uçak yolculukları, kaliteli otelleri ve ayrıntılı rehberlik hizmetleriyle size Annecy’de unutamayacağınız bir tatil yaşatıyor.

21.06.2004

Fransa`ya 2000 yili Temmuz ayinda Ispanya`dan kiraladigimiz araba ile gecmistik. Ispanya`dan arabayi kiralayip Italya,Isvicre, Almanya uzerinden Fransa`ya gecip Paris`te teslim etmistik ve 10 gunluk bu seyahat icin toplam 1200 dolar odemistim. Simdi diyeceksiniz ki neden bu kadar fazla tutuyor, anlatayim….birinci neden arabayi baska bir ulkede teslim edecegimiz icin fiyat ikiye katlanmaktaydi….ikinci neden ise zaten tren ile gecseydim Barselona`dan Paris`e verecegim ucret toplam 8oo dolar olacak ve hicbir yer gorme sansim da olmayacakti,,,oysa verdigim 400 dolarcik fark ile o kadar ulkenin de altini ustune getirme imkanim olmustu….

Neyse konuyu fazla dagitmadan Fransa`ya gecelim..Fransa …evet Fransa nedense son senelerde Avrupa Toplulugu ulkeleri icinde belkide bizimle en cok dalasan ulke nedense…Oncelikle tarihsel iliskilerimize bakmaliyiz derim ben bu noktada… Osmanli doneminde Avrupa icinde ozellikle desteklenen ve Kapitulasyonlar ile ayricalik sahibi bir ozellige sahip olan Fransiz kardeslerimiz, emperyalizmin gelismesi ve Avrupa`nin yukselisi ile birlikte bize bu kapitulasyon silahini geri cevirmekle kalmamis , ayni zamanda bircok cephede bizimle savasmis ve binlerce insanimizi sehit etmistir. Ozellikle Arap cephelerinde ve Canakkale savasinda bizi epey yipratmislardir.

Son senelerde ise Avrupa Birligine yakinlasan Turkiye`den rahatsizligini her sekilde ortaya koymakta ve ulkemizin kanayan yaralarini ozellikle desmekten cekinmemektedir. Oysa Cezayir`de yaptiklarinin nedense hic konusunu bile acmamaktadir.. Canakkale Fransiz Mezarligina yolunuz duserse ozellikle orada olen askerlerin isimlerine bakmanizi rica ederim…Mousa, Mohammad, Hassan gibi isimler Afrika`dan gemilere bindirip getirdikleri ve bizimle savastirdiklari savas esirleridir maalesef. O insanlar da maalesef kiminle savastiklarini bile bilemeden maalesef olmuslerdir …

Neyse hepinizden ozur dileyerek artik normal konuya girmek istiyorum ama inanin o kadar Avrupa ulkesi gordum ama Fransa nedense bende hos olmayan bazi izlenimler birakti… Ozellikle bir turistin FRANSIZCA bilmek gibi bir zorunlulugu yoktur dogal olarak ama yolunuz Fransa`ya duserse ve oldu ya bir soru soracaksaniz bir Fransiz`a yandiniz…Sanki kirk yillik Fransizca biliyorsunuz gibi Ingilizce bilseler bile Fransizca tarif edeceklerdir ve siz anlamsiz anlamsiz bakarken suratlarina, onlar yardimseverliklerinin zevkini cikartmis olacaklardir… Kac adres sorduysam Fransizca cevap aldim, bazi lokantalarda ne ingilizce menu vardi ne de ingilizce konusan garson…ve ne kadar ilginctir ki basima gelen bu olaylar hep turistik sayilan noktalarda geldi…Ilginc degil mi??

Paris, Dunyanin sayili sehirlerinden birisi.. O EYFEL kulesini gormek istemeyen olur mu hic? Sen nehri, Vesailles sarayi, Notre Dame kilisesi……Ben de iste butun bu guzellikler aklimda olarak bastim gaza ve varik Paris`e…. Vardigimizda aksam ustuydu..Avrupa kupasinda FRANSA-ITALYA final maci oynaniyordu o anda ve millet sokaklarda kocaman ekranlardan maci naklen izlerken biz de araya kaynayip o heyecana ortak olduk. Bulundugumuz yer Notre Dame Kilisesinin hemen yanibasiydi, nehir yanimizda ve hos bir aksamustu…Ustune ustluk bir de Fransa maci kazaninca heryer karnaval havasina burunmustu..Biz daha fazla bu heyecanda kalamayip otel aramaya basladik..

Onceden rezervasyon yaptiramamistim Paris`te..Oteller sansa full..bir tane oda bulamadim. Gece saat 11 oldu biz halen otel ariyoruz inanir misiniz ? Altimizda kiralik araba olmasa ne yapardik bilemiyorum. En sonunda neredeyse sehir disinda bir kasabada ya da arabada konaklamayi dusunecek kadar sinirlerim bozuldu ama Allahtan bir otel bulduk ve fiyatini bile dusunmeden atladik arabadan…

Sabah uyaninca dogal olarak soyle guzel bir sehir turu yaptik. Eyfel kulesine ciktik..Ilgimi ceken sey ise diyebilirim ki oradaki turistlerin neredeyse yaridan cogu Turk Turist gruplariydi.. Ne de olsa artik Fransa Turlari o kadar ucuz ki gitmemek icin hicbir neden yok. Halen siz de gitmediyseniz hemen ayarlayin derim. Fiyatlar o kadar cazip ki….

Eyfel kulesi gercekten mukemmel bir yapit. Metalden yapilmis ve insan gercekten urperiyor yukari katlara ciktikca..Zaten en tepeye asansor cikartiyordu ama yer mi? yemedi tabii ki, orta katlar bile bana yetti ve artti bile:)

Fransa`dan parfum almadan donene az rastlanir derler..ben de galiba bu az rastlananlardanim, cunku o kadar araba uzerinde gecirdim ki vaktimi, sehri gezmekten alisverise vakit bile ayiramadim. Ama arkadaslarimin dedigine gore Champs-Ellyse (SANZELIZE) bu tip alisveris icin cok ideal bir yer.

Notre Dame Kilise`sini duymayanimiz da kalmamistir herhalde.O unlu Notre Dame`in kamburu filminde Quasimodo`su ile Esmeralda`si ile nasil unutulur degil mi? O disi cirkin ici guzel Quasimodo`yu hatirladim Notre Dame`da…

En son gun Paris`te ucagimiz saat 2:30`da oldugu icin erkenden cikip yola koyulduk…Ama ilginc bir sey dikkatimi cekti..Koca Paris`te yol levhalari icinde havaalani levhasi nedense konulmamis pek fazla, ve biz de sehrin gorulmemis sokaklarina girip girip havaalanina cikis aradik.. Birkac yerde durup yolu sordum Fransizca anlattilar birseyler..Tek anladigim A-11 yolu oldugu..Bunu da anlamak icin zaten bir harita satin almak zorunda kaldim..Az kalsin ucagi kaciracaktim bu levhalarin olmayisi yuzunden.. Yetkililere duyurulur:)))

Fransa`da ilgimi ceken nokta Afrika`lilarin coklugu oldu. Ozelikle Kuzey Afrika`dan gelenler cogunlukta ve kucuk bir Arap ulkesi havasi veriyor bu Fransa`ya.

Fransa`da Cannes sehrinden gecerken neymis bu dunyaca unlu plajin sirri deyip mola verdik. Bizim Akdeniz sahillerinden hicbir farki olmayan bu plajda neden bu kadar une sahip oldugunu dusunup cozmeye calistim..Galiba isin sirri ciplaklikta..Bizim 5 yasindaki Enes bile bir iki ciplak gorup kikir kikir gulerken demekki isin sirri buymus dedim kendi kendime:))))

Fransa ile iliskilerimiz duzelir umidindeyim ama bunun duzelmesi icin Fransa`nin bizden cok gayret gostermesi gerekiyor bence, cunku durup dururken sorun cikarmanin iki ulkeye de hicbir faydasi yok. Tarihimizde yuzyillarca dost kaldigimiz Fransizlarin son yuzyilda bizi dusman gormelerinin ne onlara ne de bize bir faydasi olmayacaktir. Umarim birileri bunun farkina varir ve `Dostumuz Fransa` diye baslariz bu yazilara bir daha ki baskimizda:))

Saygilarimla

Ali Baylar

30.07.2002

2006 yılı Haziran ayı Tayland Kralının 60ıncı yönetim yılı olarak dünya tarihine geçti. 60 yıl krallık yapan bu kral dünyanın en uzun süre başta kalan kralı olma özelliğini taşıyor.
Kral Bhumibol Adulyadej 78 yaşında ve tam 60 senedir ülkeyi yönetiyor.
Tayland halkı için kral bir nevi tanrı sayılıyor ve çok büyük saygı gösteriliyor.
60 senelik yönetimi sırasında halkının gelişimi adına epey gayretler gösterdiği belirtilen bu kralın bazı noktalarda gözardı edilen hataları da yok değil… Mesela kimse Kamboçya’daki Pol Pot rejimi sonrasında Pol Pot’un Tayland’da senelerce gizlendiğini söylemez… Bu kralın bilgisinde değil miydi acaba bu adamın orada oluşu ve senelerce neden sessiz kaldı kralımız?
Bir de dünyanın seks cenneti olarak adı herkes tarafından bilinen Tayland’ın bu seks turizmindeki gelişimi bu kral yönetimindeyken olmamış mıdır? 60 sene öncesinde bu tip bir seks rezaleti maalesef yok idi bu güzelim ülkede…
Basın her ülkede halkı istediği şekilde yönlendiriyor. Bugün 12 Haziran ve Yaşasın Kral! mitingi düzenleniyor tüm Tayland’da…Bir hafta tatil ilan edildi tüm ülkede…Dünyanın dört köşesinden liderler Kral’ı ziyarete geldi….
Tayland’lı arkadaşlarım bugün sms atarak (Çin’deyim bu arada) televizyondan kralın törenini izlememi istediler…Oysa bilmedikleri birşey vardı…Çin için Tayland Kralı hiçbir anlam ifade etmiyordu..Çünkü Tayland basını Çin’e etki yapabilecek güçte değildi ve kimsenin kralı tanıdığı bile yoktu burada….
İnsanların bakış açıları ne kadar değişik oluyor değil mi?

12.06.2006

Tur şirketi ile gittiğimiz Bangkok-Singapur-Pattaya turunda son durağımızdı Pattaya. Pattaya Bangkok’a 3 saat kadar uzaklıkta bir şehir. Tam bir sayfiye kasabası.

Amerikan Birliklerinin aileleriyle görüşme limanı olarak kurulan bu küçük kasaba, kısa zamanda turizm merkezi olarak göze çarpmaya başlar. Tabii ki Amerikalı askerler demek gece hayatı demektir ve ucuz yollu ilişkileri bu zavallı memlekete sokmayı kolaylıkla başarırlar. Fakir olan halk için kızlarının askerlerle birlikte olup para kazanması da bir nooktada çaresizlikten dolayı kabul görür….

Günümüzde Pattaya askeri liman olmaktan çok gece hayatıyla adından bahsettirmektedir.

Kentin en büyük müşterileri Türkler ve Amerikalılarmış, bunu da oranın halkından duyduk, ne büyük başarı….

Pattaya’da mücevher mağazasına uğramadan kaçmanız mümkün değildir, bu Bangkok ve neredeyse tüm Tayland kentlerindeki klasik bir durumdur. Mücevher firmaları, müşteri başına harçlık ya da benzin vs yardımı yaptığı için her turist taşıyan buraya sizi yalvar yakar götürecektir. Stres yapmayın, nezaketen girip içerde bir tur atıp çıkın….

Turla gittiğimiz için 450 kişilik uçak full doluydu ve birkaç firma ürünlerini toptan alan müşterilerini kampanya ile bu tura getirmişti…. İşin en kötü tarafı, bazı kendini bilmez gece hayatı delisi müşteriler, ailelerin yanında seviyesizce pazarlıklar yapmaktaydılar ve otel lobisi gece pazarına dönmüştü. Komik olaylar da gözden kaçmıyordu, bir laz amcamız taylandlı kızla türkçe konuşarak pazarlık yapmaya çalışıyordu…güler misiniz ağlar mısınız bilemem artık…

Pattaya sahilleri gerçekten çok güzel, mercan adası turunu kaçırmayın derim, 3 saat içerisinde farkında olmadan bronzlaşmışız. Deniz sıcacık ve filmlerdeki kumsalda denize girmek acaip dinlendiriciydi….

Pattaya’ya gidecekseniz dikkat etmeniz gereken tek konu var o da gece hayatını sevmiyorsanız canınız sıkılabilir çünkü bu kentin kurulma mantığı maalesef gece hayatı…

Bangkok bence daha güzel bir seçim gezmek ve kültürel seyahat yapmak için.

saygılarımla

2.10.2004