Altmış dokuz yıl geçti aradan, alışamadık
Mustafa Kemal öldü diyemiyor dilimiz
Ağıt yazmaya isyan ediyor biteviye
Her On Kasım sabahında titreyen elimiz
Mavi gökyüzünde her an mavi gözlerin
Üstümüze nazar kılan,görüp kollayan
Kulaklarımızda çınlıyor ölümsüz sözlerin
Öğreniyoruz Atam, seni öğreniyoruz her an.
Sımsıcak bir sevgi yüreğimizde adın
Yokluğun inandırıcı değil
Her soluğumuzda sen varsın
İmanın, azmin, gücün, inadın
Bizi de sarsın ne olur Atam, bizi de sarsın
Samsun’da, Sivas’ta, Erzurum’da
Baş eğdirdin dağa taşa
Ankara’da doğan güneş
Seni yalnız duymayan yürek, bakmayan göz görmez
Sen ölmedin Mustafa Kemal’im hayır
Mustafa Kemal’ler ölmez.
10.11.2007